Η Ελλάδα σήμερα -

1996: Σαν σήμερα πέθανε ο Οδ .Ελύτης
1939: Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Γ. Μαρκόπουλος
κτλ.
2016: Σήμερα , ''Κάποιος αυτοκτόνησε στο μετρό του Ελαιώνα" , όπως μου είπε απαθέστατα έξω από το μετρό του Αιγάλεω η κυρία που καθάριζε τις σκάλες.

Γυρίζοντας σπίτι και μπαίνοντας στο μετρό στον Κεραμεικό , πληροφορήθηκα ότι ο σταθμός του Ελαιώνα ήταν κλειστός και για αυτό θα έπρεπε να βρω κάποιο άλλο τρόπο να φτάσω σπίτι . Βγήκα λοιπόν στην ιερά οδό ελπίζοντας να μην έχει γίνει κάτι πολύ σοβαρό , όταν πέρασε μπροστά μου ένα ασθενοφόρο . Πήρα το 856 που θα με πήγαινε στο μετρό στο Αιγάλεω περνώντας μπροστά από το σταθμό του Ελαιώνα. Πλησιάζοντας τον σταθμό είχε πολύ κόσμο , ασθενοφόρα και ένα πυροσβεστικό. Οι άνθρωποι - αρκετοί , μιας και δεν λειτουργούσε το μετρό , έμπαιναν στο λεωφορείο και έλεγαν ότι κάποιος νεαρός έπεσε στις ράγες του τρένου. Χαρακτηριστικά είπαν ''ένα νέο παλικαράκι''. Η χάβρα δεν άργησε να αρχίσει και τα σχόλια του τύπου 'πάλι τα ίδια , την προηγούμενη βδομάδα άκουγα..'' ή ''πάει άλλος ένας'' είχαν πάρει φωτιά. Προσπαθώντας να διατηρήσω όσο μπορούσα την ψυχραιμία μου και να πιστέψω πως απλά έπεσε και δεν είναι νεκρός ,έφτασα στο μετρό του Αιγάλεω. Εκεί ,τρέφοντας ακόμη μια κάποια ελπίδα ρώτησα όπως προείπα την κυρία που καθάριζε τις σκάλες , η οποία μου απάντησε καταλλήλως! Κατεβαίνοντας προς την αποβάθρα ,και προσπαθώντας να μην κλάψω έψαχνα να βρω ένα λόγο , που ένα νέο παιδί έφτασε στο σημείο να πηδήξει στις ράγες του τρένου. Την σκέψη μου αυτή , διέκοψαν οι έξαλλες κραυγές κάποιον ''κυριών'' λίγα μέτρα πιο πέρα οι οποίες είχαν κυριολεκτικά στριμώξει έναν άντρα της ασφάλειας που ενημέρωνε , και του έλεγαν τα εξής ''τι πράγματα είναι αυτά , έχουμε αργήσει πάνω από μια ώρα για τις δουλειές μας , πώς θα φτάσουμε , δεν μου λέγατε από την αρχή να πληρώσω το ταξάκι μου'' ,ενώ οι άλλες έλεγαν '' 1,20 πλήρωσα να βγάλω το εισιτήριο , ποιος θα μου τα δώσει εμένα αυτά πίσω , 1,20 και δεν θα μπορώ να το χρησιμοποιήσω , ξέρεις πόση ώρα περιμένω εγώ εδώ'' .Μέσα σε αυτόν τον παραλογισμό και μην μπορώντας να κρατηθώ φώναξα ''ΈΧΕΤΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΟΤΙ ΕΝΑΣ ΝΕΑΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΠΕΣΕ ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΤΟΥ ΤΡΕΝΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΣΕ;"

Η συνέχεια δεν έχει σημασία, σημασία έχει πως ένας άνθρωπος έπεσε στις ράγες του τρένου και είναι νεκρός και κανένας δεν θα ενδιαφερθεί για αυτόν γιατί ''είναι άλλος ένας''.
Σημασία έχει , πώς κανείς δεν ξέρει γιατί αυτός ο άνθρωπος έφτασε στο σημείο να δώσει τέλος στην ζωή του και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο.
Σημασία έχει, πώς ο άνθρωπος έχει ξεχάσει να είναι άνθρωπος και το μόνο που τον νοιάζει είναι η πάρτη του . Πώς κανείς δεν θα κλάψει για αυτόν τον νέο , που -ίσως , ήθελε έτσι με αυτή του την κίνηση να μας κάνει να ξυπνήσουμε για όλα αυτά που γίνονται γύρω μας.
Σημασία έχει , πως το μόνο που χρειαζόμαστε για να τα καταφέρουμε είναι η ανθρωπιά , αλλά μάντεψε αυτή η χώρα είναι σάπια από μέσα .
Σημασία έχει , πως στην θέση αυτού του παιδιού μπορεί να ήμουν εγώ , εσύ , ο αδερφός μου , ο κολλητός μου , ο γιος σου... ΤΙ; επειδή ΈΤΥΧΕ να γεννηθούμε σε μια οικογένεια που καλώς ή κακώς έχει -λίγα ή πολλά χρήματα επαναπαυόμαστε σε αυτό;

πολλοί πιστεύουν πως η αυτοκτονία είναι η εύκολη λύση , και πίστεψε με έχω ακούσει πολλούς δειλούς να λένε οτι είχαν φτάσει ένα βήμα πριν.. μάντεψε τι τους έλειπε.

Αυτό που θέλω να πω και να κλείσω είναι πως αν θες πραγματικά να κάνεις κάτι για αυτόν τον τόπο , μικρό ή μεγάλο ,πρέπει απλά να είσαι 'Άνθρωπος ,τίποτα παραπάνω . Άπλα να είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Γιατί ο άνθρωπος μπορεί , μπορεί να κάνει τα πάντα για τον Άνθρωπο , πρέπει να κάνει τα πάντα για τον Άνθρωπο , άλλωστε , ποίον άλλον έχει;

Αθήνα, 2016